Jak nauczyć się języka migowego? Kurs i gesty do poznania

Język migowy – definicja oraz cechy charakterystyczne, które warto znać

Język migowy to naturalny sposób komunikacji, który rozwija się spontanicznie i niezależnie, podobnie jak języki mówione. Charakteryzuje się wizualno-przestrzenną formą, umożliwiającą porozumiewanie się za pomocą gestów, mimiki i ruchów ciała. Posiada własną gramatykę, odmienną od tej w językach fonicznych, opierając się na elementach wizualnych zamiast dźwiękowych do przekazywania treści.

Nie ma jednego uniwersalnego języka migowego; różne kraje oraz regiony posługują się swoimi wersjami i dialektami. Na przykład Polski Język Migowy (PJM) znacząco różni się od amerykańskiego czy brytyjskiego odpowiednika, posiadając swoje unikalne słownictwo i zasady gramatyczne.

Mimika twarzy oraz ruchy ciała są kluczowe w komunikacji migowej. Pomagają wyrażać emocje i intencje nadawcy, będąc równie ważnymi co same gesty. Dzięki temu język migowy jest niezwykle bogaty i precyzyjny w oddawaniu nawet subtelnych niuansów znaczeniowych.

Różnice między Polskim Językiem Migowym a Systemem Językowo-Migowym – co powinieneś wiedzieć?

Polski Język Migowy (PJM) oraz System Językowo-Migowy (SJM) różnią się głównie swoją konstrukcją i zastosowaniem. PJM jest naturalnym językiem migowym, z własną gramatyką, składnią oraz szerokim zasobem słownictwa. To autentyczny sposób komunikacji społeczności Głuchych w Polsce. Z kolei SJM został stworzony przez osoby słyszące w celu ułatwienia porozumiewania się między osobami słyszącymi a niesłyszącymi.

Jedną z kluczowych różnic między tymi systemami jest funkcjonalność języka. PJM umożliwia pełne wyrażanie myśli i emocji na równi z innymi językami naturalnymi, co czyni go skutecznym narzędziem dla Głuchych. Natomiast SJM często sprowadza się do dosłownego przekładania polskiego na gesty, co może prowadzić do uproszczeń i nieporozumień.

• ponadto PJM posiada unikalną strukturę gramatyczną niezależną od polskiej mowy dźwiękowej,
• zdania w PJM mogą być tworzone w odmienny sposób niż w języku fonicznym,
• SJM dąży do odwzorowania polskiej gramatyki za pomocą gestów odpowiadających poszczególnym słowom lub frazom.

W efekcie Polski Język Migowy lepiej odpowiada codziennym potrzebom komunikacyjnym osób Głuchych niż System Językowo-Migowy. Dlatego nauka PJM ma kluczowe znaczenie dla efektywnej integracji i zrozumienia kultury Głuchych w Polsce.

Elementy niemanualne w komunikacji w języku migowym – ich znaczenie i zastosowanie

Elementy niemanualne odgrywają kluczową rolę w komunikacji w języku migowym. Mimika twarzy jest jednym z istotnych aspektów, pomagającym wyrażać emocje i intencje rozmówcy. Na przykład zmiana wyrazu twarzy może sygnalizować pytanie bądź podkreślać wagę przekazywanej wiadomości. Ruch ciała również wspomaga komunikację, dodając kontekst poprzez gesty jak przytakiwanie czy kręcenie głową. Bez tych niemanualnych komponentów przekaz mógłby być niepełny lub mylący, ponieważ są one nieodzowną częścią pełnego obrazu wypowiedzi i ułatwiają interpretację znaczeń.

Nauczanie Polskiego Języka Migowego jako języka obcego – dlaczego jest to istotne?

Nauczanie Polskiego Języka Migowego (PJM) powinno być postrzegane na równi z nauką języka obcego z kilku istotnych powodów. PJM charakteryzuje się własną, unikalną gramatyką, słownictwem oraz strukturami, które odróżniają go od polszczyzny. Podobnie jak przy innych językach obcych, przyswajanie PJM wiąże się z koniecznością dostosowania do nowych zasad i metod komunikacji.

Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla opanowania płynności w migowej komunikacji. Nauka PJM nie tylko wspiera integrację osób niesłyszących w społeczeństwie, ale również ułatwia lepsze porozumienie i współpracę pomiędzy osobami słyszącymi a Głuchymi.

Co więcej, rozwijanie umiejętności językowych w zakresie PJM może zwiększać zdolności poznawcze uczniów podobnie jak nauka każdego innego języka obcego. Taki proces poszerza świadomość kulturową oraz wzmacnia empatię wobec społeczności Głuchych.

Traktowanie PJM jako równorzędnego języka obcego podkreśla jego rolę jako pełnoprawnego systemu komunikacyjnego i promuje jego powszechne uznanie oraz stosowanie.

Najlepsze metody nauki Polskiego Języka Migowego dla osób słyszących – sprawdzone techniki i kursy

Efektywna nauka Polskiego Języka Migowego (PJM) dla osób słyszących opiera się na kilku kluczowych strategiach:

• zanurzenie się w środowisku, gdzie PJM używany jest codziennie,
• regularna praktyka z osobami Głuchymi,
• korzystanie z materiałów wizualnych,
• elastyczne metody nauczania,
• dostosowanie materiałów do indywidualnych potrzeb uczniów.

Przede wszystkim istotne jest zanurzenie się w środowisku, gdzie PJM używany jest codziennie. Tego rodzaju immersja pozwala naturalnie przyswajać gramatykę i nowe słowa.

Kolejną cenną metodą jest regularna praktyka z osobami Głuchymi. Spotkania z rodzimymi użytkownikami PJM nie tylko pomagają doskonalić umiejętności komunikacyjne, ale także pogłębiają znajomość kultury Głuchych.

Równie ważne są materiały wizualne w procesie nauki języka migowego. Filmy, aplikacje edukacyjne oraz kursy internetowe dostarczają różnorodnych zasobów wspierających wizualne uczenie się.

Metody nauczania powinny być elastyczne i dopasowane do różnych stylów uczenia się. Dostosowanie materiałów do indywidualnych potrzeb uczniów zwiększa efektywność przyswajania nowego języka.

Stosując te podejścia, osoby słyszące mogą skutecznie opanować PJM, rozwijając swoje zdolności komunikacyjne oraz poszerzając wiedzę o kulturze osób Głuchych.

Trudności, które napotykają osoby słyszące podczas nauki PJM – jak je przezwyciężyć?

Osoby słyszące często napotykają na trudności podczas nauki Polskiego Języka Migowego (PJM) z kilku powodów. Jednym z głównych wyzwań jest brak zrozumienia jego unikalnej gramatyki, która znacznie różni się od struktur języków fonicznych. Gramatyka PJM opiera się na elementach przestrzennych i wizualnych, co może być trudne do przyswojenia dla osób przyzwyczajonych do liniowych konstrukcji zdań.

Inną przeszkodą jest konieczność stosowania elementów niemanualnych, które są niezbędne w efektywnej komunikacji migowej. Chodzi tu o mimikę twarzy, ruch ciała oraz intonację dłoni, które dodają znaczenie przekazywanym treściom. Dla osób słyszących naturalne włączenie tych elementów może stanowić problem.

Uczący się PJM często popełniają błędy językowe ze względu na różnice między polskim a migowym systemem znaków. Często mają kłopoty z poprawnym odwzorowaniem znaków i ich płynnością.

Ponadto nauka PJM wymaga przystosowania się do wizualnego trybu komunikacji, co bywa wyzwaniem dla tych przyzwyczajonych do werbalnego przepływu informacji. Przyswajanie tej formy komunikacji może prowadzić do frustracji i spowolnienia procesu nauki.

Kultura Głuchych a nauczanie PJM – znaczenie kulturowe w procesie nauki

Kultura Głuchych odgrywa istotną rolę w nauczaniu Polskiego Języka Migowego (PJM), jako że język migowy stanowi kluczowy element tożsamości tej społeczności. Poznanie kultury Głuchych, z jej unikalnymi wartościami, tradycjami i doświadczeniami, jest konieczne dla efektywnego przekazywania wiedzy o PJM. Dzięki temu uczniowie lepiej rozumieją kontekst używania języka migowego oraz jego funkcję jako narzędzia komunikacji.

• kultura wspiera integrację społeczną osób posługujących się PJM,
• tworzenie pomostów między światem słyszących a Głuchymi,
• wzajemne zrozumienie i szacunek prowadzą do harmonijnego współżycia.

Nauka PJM w kontekście kultury Głuchych pozwala na głębsze poznanie codziennych wyzwań i osiągnięć tej społeczności oraz wzmacnia poczucie wspólnoty i przynależności.

Zalety uczenia niemowląt języka migowego – korzyści dla rozwoju komunikacji

Nauka języka migowego przez niemowlęta, znana jako bobomigi, przynosi liczne korzyści. Przede wszystkim wspiera wczesną komunikację między dzieckiem a opiekunami. Dzięki prostym gestom maluchy potrafią wyrażać swoje potrzeby i uczucia, zanim jeszcze opanują mowę. To zmniejsza frustrację zarówno u dzieci, jak i rodziców.

Bobomigi dodatkowo wspierają rozwój umiejętności językowych. Dzieci, które uczą się znaków migowych, często szybciej rozwijają zdolności werbalne, ponieważ już wcześniej komunikują się poprzez gesty. Wyrażanie emocji za pomocą rąk wzmacnia także pewność siebie najmłodszych.

Dzięki tej formie komunikacji niemowlęta lepiej pojmują otaczający je świat i szybciej reagują na bodźce społeczne. W efekcie proces nauki staje się bardziej skuteczny i sprzyja harmonii w rodzinie.

Wyzwania związane z nauczaniem języka migowego w szkołach dla Głuchych – co warto wiedzieć?

Nauczanie języka migowego w placówkach dla osób Głuchych napotyka liczne trudności. Przede wszystkim brakuje odpowiednio wykwalifikowanych nauczycieli, którzy nie tylko świetnie znają język migowy, ale również mają umiejętności pedagogiczne. Szkoły często borykają się z ograniczeniami w zasobach edukacyjnych, co komplikuje tworzenie skutecznych programów nauczania.

Kolejnym wyzwaniem jest zróżnicowany poziom znajomości języka migowego wśród uczniów. Młodzież może pochodzić z różnorodnych środowisk i mieć różne doświadczenia związane z tym językiem. To wymaga indywidualnego podejścia do każdego ucznia oraz elastycznego dostosowania metod dydaktycznych do ich potrzeb.

Dodatkowo, współpraca z osobami słyszącymi ma wpływ na efektywność procesu nauki. Komunikacyjne bariery między osobami Głuchymi a słyszącymi mogą prowadzić do izolacji młodzieży i ograniczać ich udział w życiu społeczności szkolnej. Wszystkie te elementy razem sprawiają, że opracowanie efektywnych strategii nauczania jest kluczowe dla sukcesu edukacyjnego osób Głuchych.

Różnice między językami migowymi w różnych krajach – przegląd i porównanie

Języki migowe różnią się w zależności od kraju, co wpływa na ich strukturę i sposób użycia. Na przykład, Polski Język Migowy (PJM) ma własne słownictwo i gramatykę, które są inne niż te w Amerykańskim Języku Migowym (ASL). Takie różnice wynikają z braku uniwersalnego systemu migowego, co może utrudniać komunikację między Głuchymi z różnych państw. Ta językowa różnorodność jest efektem naturalnej ewolucji w lokalnych społecznościach osób niesłyszących, gdzie powstają unikalne systemy dostosowane do specyficznych potrzeb kulturowych i społecznych. W konsekwencji, mimo że języki migowe pełnią podobne role jak ich foniczne odpowiedniki, ich struktura znacząco się różni w zależności od kraju.

Korzyści z nauki języka migowego dla dzieci z rodzin głuchych – jak to wpływa na rozwój?

Nauka języka migowego dla dzieci z rodzin, gdzie obecni są głusi, przynosi wiele istotnych korzyści.

• przede wszystkim rozwija umiejętności językowe, co umożliwia maluchom skuteczną komunikację już od najmłodszych lat,
• dzięki temu mogą one swobodnie porozumiewać się z rodzicami i innymi członkami rodziny, co wzmacnia więzi emocjonalne w ich otoczeniu,
• dodatkowo, codzienne używanie języka migowego wspiera ich rozwój społeczny oraz emocjonalny, ułatwiając lepsze pojmowanie otaczającego świata i nawiązywanie relacji z rówieśnikami.

Historyczne aspekty rozwoju języków migowych – jak ewoluowały w czasie?

Historia języków migowych sięga aż czasów starożytnych, kiedy to społeczności Głuchych zaczęły tworzyć wizualne systemy komunikacji. W XVIII-wiecznej Francji powstał pierwszy formalny system edukacji dla osób głuchych, co znacząco wpłynęło na rozwój Francuskiego Języka Migowego, mającego także wpływ na inne kraje.

W Polsce szczególnie zauważalny rozwój Polskiego Języka Migowego (PJM) nastąpił w XIX i XX wieku. Związane było to z:

• otwieraniem szkół dla dzieci niesłyszących,
• rosnącą świadomością konieczności integracji Głuchych w społeczeństwie,
• przemianami społecznymi i kulturowymi, które miały istotne znaczenie dla ewolucji PJM.

Obecnie języki migowe nadal dynamicznie się rozwijają dzięki osiągnięciom technologicznym oraz większemu uznaniu praw i potrzeb osób niesłyszących na świecie. Ten rozwój odzwierciedla nie tylko zmiany lingwistyczne, lecz także szerokie transformacje społeczne i kulturowe.

Różnice w gramatyce między PJM a językiem polskim – kluczowe zagadnienia do zrozumienia

Gramatyka Polskiego Języka Migowego (PJM) znacząco różni się od tej w języku polskim, szczególnie w kilku kluczowych aspektach. PJM bazuje na elementach wizualnych i przestrzennych, co oznacza, że komunikacja odbywa się za pomocą gestów, mimiki oraz postawy ciała. W przeciwieństwie do języka polskiego, gramatyka PJM nie opiera się na dźwiękach.

• w PJM struktura zdania jest elastyczna dzięki wykorzystaniu przestrzeni i ruchu ciała, co ułatwia wyrażanie myśli,
• kolejność słów ma mniejsze znaczenie niż w języku polskim,
• ważne są także środki niemanualne jak wyraz twarzy czy kierunek spojrzenia, które potrafią zmieniać sens wypowiedzi.

Z kolei język polski charakteryzuje się liniowością i wymaga uporządkowanej składni oraz znajomości reguł gramatycznych dotyczących fleksji czasowników i rzeczowników. Precyzja w użyciu form gramatycznych jest niezbędna dla poprawności wypowiedzi.

Te zasadnicze różnice ukazują, jak odmienne są te dwa systemy komunikacji oraz jakie trudności mogą napotkać osoby uczące się obu języków jednocześnie.

Metodyki nauczania języka migowego a efektywność nauki – jakie podejścia są najlepsze?

Metody nauczania języka migowego mają zasadnicze znaczenie dla skuteczności przyswajania tego systemu komunikacji. Jednym z lubianych podejść jest metoda immersji, która polega na całkowitym zanurzeniu uczących się w środowisku, gdzie PJM jest głównym środkiem porozumiewania się. Takie podejście zapewnia uczestnikom intensywny kontakt z językiem, co ułatwia jego naturalne opanowanie.

Praktyczne ćwiczenia również stanowią efektywną strategię, umożliwiając regularne użycie znaków w rzeczywistych sytuacjach. Tego rodzaju aktywność wspiera utrwalanie wiedzy i rozwijanie zdolności komunikacyjnych.

Technologia wizualna ma także istotny wpływ na naukę PJM. Narzędzia takie jak filmy edukacyjne czy aplikacje mobilne oferują dynamiczne formy nauki, które można dostosować do indywidualnych potrzeb uczących się. Interaktywność oraz opcja wielokrotnego powtarzania materiału wspomagają głębsze zrozumienie i lepsze zapamiętywanie informacji.

Skuteczność nauczania języka migowego jest więc uzależniona od wyboru odpowiednich metod, które uwzględniają różnorodne potrzeby uczniów oraz wykorzystują nowoczesne technologie do stworzenia bardziej angażującego procesu edukacyjnego.

Różnice między językiem migowym a językiem fonicznym – co je odróżnia?

Język migowy i foniczny znacznie różnią się sposobem, w jaki umożliwiają komunikację. Pierwszy z nich jest wizualno-przestrzenny, co oznacza, że opiera się na gestach rąk, mimice oraz postawie ciała do przekazywania treści. Natomiast język foniczny bazuje na dźwiękach i mowie. Te technologiczne różnice oddziałują na gramatykę obu systemów.

Gramatyka w języku migowym jest zazwyczaj bardziej elastyczna i zależna od kontekstu, podczas gdy w języku fonicznym zasady są przeważnie sztywne i jasno określone. Co więcej, język migowy wykorzystuje elementy niemanualne takie jak wyraz twarzy do przekazywania emocji lub zamiarów, co nie ma bezpośredniego odpowiednika w werbalnej komunikacji.

Te podstawowe różnice mają wpływ również na sposób odbioru i stosowania tych form przez społeczność Głuchych oraz słyszących. Dla osób Głuchych wizualność języka migowego może być bardziej naturalna niż dźwiękowa struktura mowy fonicznej. Ostatecznie oba te języki posiadają swoje unikalne cechy wynikające z różnorodnych metod wyrażania się.

Przykłady błędnych praktyk w nauczaniu PJM – na co zwracać uwagę?

Nieodpowiednie metody w nauczaniu Polskiego Języka Migowego (PJM) mogą poważnie zakłócić proces przyswajania wiedzy. Przykładem takiego problemu jest niewłaściwe podejście do gramatyki, które skutkuje błędnym użyciem języka przez uczniów. Ponadto lekceważenie elementów niemanualnych, takich jak wyraz twarzy i postawa ciała, utrudnia pełne rozumienie komunikacji w PJM.

Kolejnym błędem jest stosowanie nieadekwatnych materiałów edukacyjnych. Materiały niedopasowane do specyfiki PJM mogą komplikować naukę i powodować błędy językowe. Kluczowe jest przygotowanie materiałów uwzględniających wszystkie aspekty tego języka.

Istotnym zagadnieniem pozostaje także brak wystarczających kwalifikacji nauczycieli PJM. Nauczyciele bez solidnej znajomości i biegłości w tym języku mogą wprowadzać uczniów w błąd, co negatywnie wpływa na efektywność nauki. Dodatkowo zajęcia, które nie promują interakcji i dialogu między uczestnikami, ograniczają rozwój zdolności komunikacyjnych uczniów.

Aby uniknąć tych błędów, konieczne jest świadome podejście do edukacji PJM oraz ciągłe doskonalenie metod nauczania w oparciu o najlepsze praktyki edukacyjne.

Różnice w komunikacji między Głuchymi a osobami słyszącymi – jak zrozumieć te różnice?

Komunikacja między osobami Głuchymi a słyszącymi opiera się na odmiennych zasadach i metodach. Pierwsi posługują się językiem migowym, który jest wizualny, podczas gdy drudzy korzystają z języka fonicznego, bazującego na dźwiękach. To podstawowe rozróżnienie wpływa na sposób wymiany informacji. Kluczową rolę w porozumiewaniu się z Głuchymi odgrywają gesty, mimika oraz kontakt wzrokowy. Niejednokrotnie osoby słyszące nie zdają sobie sprawy z wagi tych elementów, co może prowadzić do nieporozumień.

Dodatkowo ważne są różnice kulturowe. Kultura Głuchych akcentuje wspólnotowość i bezpośrednie wyrażanie emocji bądź myśli, co bywa w kontraście do bardziej formalnego stylu komunikacji stosowanego przez osoby słyszące. Zrozumienie i akceptacja tych różnic są kluczem do efektywnej interakcji między obiema grupami. Nauka języka migowego oraz świadomość kultury Głuchych sprzyjają lepszemu porozumieniu i społecznej integracji.

Zalety i wady korzystania z lektorów PJM, którzy są osobami słyszącymi – co warto rozważyć?

Korzystanie z lektorów PJM, którzy słyszą, ma kilka korzyści. Przede wszystkim potrafią sprawnie komunikować się z osobami słyszącymi, co ułatwia naukę i przekazywanie wiedzy o języku migowym. Ich umiejętność wyjaśniania koncepcji w sposób przystępny dla tych, którzy nie znają języka migowego, jest niezwykle wartościowa.

Jednak to podejście ma też swoje minusy. Lektorzy słyszący mogą nie w pełni rozumieć kulturę Głuchych. Taka różnica w postrzeganiu kulturowym może prowadzić do powierzchownego przedstawiania subtelności i znaczeń Polskiego Języka Migowego. Bez dogłębnej znajomości tej kultury jakość nauczania może być ograniczona, ponieważ język migowy ściśle wiąże się z doświadczeniami społeczności Głuchych.

Różnice w sposobie porozumiewania się Głuchych w różnych krajach – przegląd globalnych praktyk

Porozumiewanie się osób niesłyszących w różnych państwach różni się z powodu specyficznych języków migowych i lokalnych kultur. Każde państwo ma swoje unikalne dialekty oraz zasady gramatyczne, które kształtują sposób komunikacji. Dla przykładu, Amerykański Język Migowy (ASL) jest zupełnie inny od Brytyjskiego Języka Migowego (BSL), mimo wspólnego języka fonicznego – angielskiego, używanego w obu tych krajach. Te różnice dotyczą nie tylko słownictwa, lecz także konstrukcji zdań oraz elementów niemanualnych, takich jak mimika czy gestykulacja. Ponadto, wewnętrzne zróżnicowanie regionalne może wpływać na komunikację w obrębie jednego kraju, co sprawia, że każda społeczność Głuchych jest wyjątkowa pod względem lingwistycznym i kulturowym.

Wyzwania związane z integracją Głuchych z osobami słyszącymi – jak budować mosty komunikacyjne?

Integracja osób Głuchych i słyszących napotyka wiele przeszkód. Jedną z głównych trudności są bariery komunikacyjne wynikające z odmiennych sposobów porozumiewania się. Często osoby słyszące nie znają języka migowego, co komplikuje efektywną wymianę myśli i prowadzi do nieporozumień. Ponadto brak świadomości kulturowej dotyczącej Głuchych ze strony słyszących może wywoływać napięcia oraz poczucie izolacji.

Innym istotnym wyzwaniem jest przystosowanie się do różnych stylów komunikacji. Osoby słyszące zazwyczaj preferują komunikację werbalną, podczas gdy Głusi używają języka migowego i niewerbalnych środków, takich jak mimika czy gesty. Dlatego integracja wymaga edukacji i otwartości na nowe sposoby porozumiewania się po obu stronach.

Aby efektywnie wspierać tę integrację, kluczowe jest promowanie wzajemnego zrozumienia i akceptacji.

• edukacja społeczna o kulturze Głuchych,
• nauka podstaw języka migowego,
• znaczące zmniejszenie barier i poprawa wzajemnych relacji między obiema grupami.

Różnice między różnymi systemami pisma dla języków migowych – co warto wiedzieć?

Różnorodność kulturowa i geograficzna wpływa na różnice między systemami pisma dla języków migowych. Każdy z tych systemów jest dopasowany do specyfiki konkretnego języka migowego. Na przykład, SignWriting jest jednym z bardziej znanych i szeroko używanych systemów w wielu krajach. Inne zaś mogą być charakterystyczne dla określonych regionów, co czyni je mniej rozpoznawalnymi na świecie.

Systemy te różnią się także pod względem szczegółowości zapisu:

• niektóre koncentrują się na precyzyjnym odwzorowaniu gestów rąk,
• inne uwzględniają wyraz twarzy oraz postawę ciała,
• niektóre upraszczają te aspekty dla łatwiejszego zapisywania.

Takie podejście ma swoje konsekwencje w edukacji i komunikacji wśród osób Głuchych.

Dodatkowo, wybór konkretnego systemu pisma często zależy od jego społecznej akceptacji i dostępności materiałów edukacyjnych. W efekcie zastosowanie właściwego systemu może znacząco wpłynąć na naukę i użytkowanie języka migowego przez społeczność Głuchych.

Korzyści z obecności języka migowego w edukacji dzieci głuchych – jak wpływa na ich rozwój?

Język migowy w edukacji dzieci niesłyszących przynosi wiele korzyści. Przede wszystkim wspomaga rozwój lingwistyczny, umożliwiając naukę i wyrażanie się w sposób, który jest dla nich naturalny. Dzięki temu ułatwia komunikację, co z kolei prowadzi do lepszego rozumienia treści edukacyjnych. Dzieci mogą swobodnie uczestniczyć w zajęciach i dzielić się swoimi myślami oraz potrzebami bez ograniczeń językowych.

Ponadto, obecność języka migowego sprzyja integracji z rówieśnikami zarówno niesłyszącymi, jak i słyszącymi. Umożliwia nawiązywanie relacji społecznych oraz budowanie poczucia wspólnoty. W ten sposób dzieci niesłyszące mają szansę rozwijać umiejętności społeczne niezbędne do życia w różnych środowiskach.